حسن آذری

تنها منم که میدانم
چرا اغلب اوقات ساکتی…!

به اولین صبح
پس از پایانِ جنگ میمانی
آرامی و زیبا
اما غمگین!

به اولین صبحانه
در اولین روز صلح شبیهی
شیرینی و دلچسب، اما…
تنها با گریه می‌توان به تو دست زد!