رحمان زارع

گفت آن شب كه باده می دادند
كاش ما را زیاده می دادند

كاشكی چرخ زندگانی را
یك عقب گرد ساده می دادند

دورگردانی از برای ما
با عنایت به جاده می دادند

كرده هموار راه برگشتن
عمرمان را اعاده می دادند

كاش پایی برای آنها كه
عمری از پا فتاده می دادند

كم نمی شد زملكش ار ما را
آن چه كس را نداده می دادند

آنچه این روزگار غارتگر
عمری از ما ستاده می دادند

گفتم آنها كه رفت، رفت از دست
بعد از این كاش اراده می دادند