چکامهبرجی نشست و قامت تهران خمیده شد
«برجی نشست و قامت تهران خمیده شد
اسبابِ غم، دوباره سر سفره چیده شد
فریاد آتش است، به هر جا که می روی
چندین فرشته بین مه و دود دیده شد!»
جانم به لب رسیده و برگشته در تنم
مجری که ذره ذره بخواند نوشته را:
«چنگال پیر و سنگی این برج، همچنان
محکم گرفته بال و پر سی فرشته را .. »
« مادر ! ببخش از پسرت، پیرهن فقط …
خواهر ! ببخش با خبری تلخ آمدم
تازه عروسِ حادثه ! شرمنده ام اگر
با این خبر مراسمتان را به هم زدم »
باور نمی کنم خبری را که داده است !
با حجم گریه می‌رود اما نمی‌روم
همکار توست ، پس تو کجایی که نیستی؟
من تا نبینمت که از اینجا نمی‌روم!
مادر نشسته روی زمین داد می‌زند:
دیدی دوباره یوسفم از چاه برنگشت ؟
دیدی سیاوشم وسط شعله مانده است ؟
دیدی کسی سلامت از این راه برنگشت ؟
مردم ! سلام، با خبری تازه آمدم
ققنوس‌های قصه ی تهران نمرده اند
ما مرده ایم و مردمِ دور از بلا ، که باز
مثل همیشه از بدنِ مُرده خورده اند
آقای بی ملاحظه ی دوربین به دست !
کافی نبود آن همه اخبار سرزده ؟
این سوژه ای که مرکز عکاسی ات شده
از زیر چوب و آجر و تیرآهن آمده
پروانه های عاشق از اینجا نرفته اند
این عشق جاودانه که حاشا نمی شود
«آتـش بگیر تا که ببینی چه می‌کشم
احساس سوختن به تماشا نمی شود»
وقایع روز - سیده نرگس میرفیضی نظر دهید...