محمدرضا حسینی

شهید کرده دلم را شمیم عطر تن تو
شلیل های شکفته به زیر پیرهن تو

دوباره می پرم از شوق سوی قد بلندت
به رقص دامن کوتاه و عشوۀ خفن تو

بگو کرشمه برقصد ظرافت کمرت را
و گوی عشوه بچرخد به کاسۀ لگن تو

قسم به حرمت حوا، مرا تو کرده ای آدم
مرا که خوشه نچیدم زگندم بدن تو

تو شاعر منی و این تن تَرَک زدۀ من
منی که تنگ تنیدم به هر تتن تتن تو

چه می شود بنشینی به زانوی غزل من
که تا به بوسه بشویم سراسر دهن تو