رباعیات (رشیدالدین وطواط)

عنوان ظفر نام کمال الدینست

مقصود جهان کام کمال الدینست

هر جا که یکی صاحب فضلست امروز

در سایهٔ انعام کمال الدینست

امروز بی رخت ، ای سیمین بر

از رنج تن و درد دل و خون جگر

عمریست ، که گر عوض کنم با مرگش

چیز دگرم نهاد باید بر سر

ای رکن الدین ، ز ابر و دریا بیشی

وز جملهٔ سرشان گیتی پیشی

یک عالم را سخای تو باز خرید

از رنج نیاز و آفت درویشی

چشمی دارم ، همه پر از صورت دوست

با دیده مرا خوشست ، چون دوست دروست

از دیده و دوست فرق کردن نه نکوست

یا اوست بجای دیده یا دیده خود اوست

بخشندهٔ نعمت و ستانندهٔ عز

بندندهٔ دشمن و گشایندهٔ دز

ایام ازو خیره و گردون عاجز

خوارزمشه عالم و عادل اتسز

از حسرت رخسار تو ، ای زیباروی

از ناله چو نال گشتم ، از مویه چو موی

در نسخه اصلی این بیت نوشته نشده

……………….

دشمن چو بدانست که : احوالم چیست

بر تلخی زندگانی من بگریست

بدحال تر از من اندرین عالم کیست ؟

در آرزوی مرگ همی باید زیست

ای طالع تو عهدهٔ هر کام فلک

بر برده سیاست تو آرام فلک

مأمور اشارت تو اجسام زمین

منقاد ارادت تو اجرام فلک

شاها ، بجلال ، آسمانی گویی

در دانش وجود بحر و کانی گویی

هجرت کردی ، باز گرفتی عالم

پیغمبر آخر الزمانی گویی

چون چرخ همیشه رسم تو طنازیست

کار تو همه فریب و صنعت بازیست

بس عهد ، که همچو زلف خود بشکستی

در مذهب تو عهد شکستن بازیست