ابیات منتسب صائب

ز بعد مرگ، کسی خط به قبر ما نکشید

ز بهر آن که نبودیم در حساب کسی

می تواند چنگ در فتراک زد خورشید را

از تعلق هر که چون شبنم سبکبار آمده

هر کسی چیزی ز اسباب جهان برداشته است

من همین دل را ز اسباب جهان برداشتم

افزود شوق بوسه مرا از لبان تو

صفرای من زیاده شد از ناردان تو

نفس در سینه باد خزان می سوخت نومیدی

چراغ گل اگر می بود در زیر پر بلبل

چنان که باده کند پشت دار صهبا را

ز خط پشت لب افزود نشائه لب او

افتادگی گزین که دهد فیض بیشتر

پهلوی خویش هر که نهد چون سبو به خاک

گر به این عنوان کمان چرخ خواهد حلقه شد

خنده سوفار گردد غنچه پیکان او

نکند هیچ یتیم به عسس ساخته ای

می کند آنچه در گوش تو در سایه زلف

فتاده است مرا کار با خودآرایی

کز آب آینه از چشم کرد خواب برون