مطالع صائب

ز مستی دیگران را می کنی تکلیف می نوشی

به عیب دیگران خواهی که عیب خویش را پوشی

گرفتم سال را پنهان کنی، با مو چه می سازی؟

گرفتم موی را کردی سیه، با رو چه می سازی؟

میم در جام، اخگر در گریبان است پنداری

گلم در دست، آتش در نیستان است پنداری

خضاب تازه ای هر دم به روی کار می آری

شدی پیر و همان دست از سیه کاری نمی داری

این که زاهد کرد پهلوی خود از دنیا تهی

کاش در پای گلی می کرد یک مینا تهی

خون تاک از شوق می جوشد اگر ساغرزنی

غنچه شادی مرگ می گردد اگر بر سر زنی

قد رعنای ترا تا دید، از شرمندگی

قمریان را سرو شد سوهان طوق بندگی

ای ز خاک افتادگان کاکلت سنبل یکی

از هواداران رخسارت نسیم گل یکی

چند غم از دل به اشک لاله گون شوید کسی؟

تا به کی از ساده لوحی خون به خون شوید کسی؟

زان لب نتوان کرد به دشنام کناره

تیغ دو دم اوست مرا عمر دوباره