علی شهبازیان

بانو! برای من اسمت گران تمام شده
داغ دلی‌ست هر نم «باران» که میزند…

خسته از هفت روز هفته شده
و دلش تنگ آنکه رفته شده

با مسکن نمیبرد خوابش
تف به دردی که پیشرفته شده!

پر و بالش در عشق بسته شده
از ریا و دروغ خسته شده…

تا به حدّ جنون خطرناک است!
دختری که دلش شکسته شده…

باغ میدم قفس میگیرم ازت!
عشق میدم هوس میگیرم ازت!

هرچی بردی بمونه مال خودت
ولی شعرامو پس میگیرم ازت!

اینقَدَر آه کشیدم همه ى هستی من ابر شده
محضِ بارش، دلِ پرغصه چه بى صبر شده!

“اختیار” از کف من رفته، اگر سیل شوم
هرچه آمد سرتان، بانیِ آن “جبر” شده!

چند صد سالِ دگر مکتشفى خواهد یافت
زیر این منطقه رویاى کسى قبر شده…!

با اینكه میگه با قلبم رفیقه
واسش وابستگى سخته شدیداً!

شكاف عقل و احساسش عمیقه
توى دو جبهه میجنگه جدیداً!