تک بیتی

یک عمر به سودای لبش سـوختم و آه
روزی که لب آورد ببوسم، رمضان شد!

ای حضرت دلها اگراین جمعه بیایی
صدها گره از سیزده ما بگشایی….

سبزه در دست تو و چشم من اما نگران
که گره را به هوای چه کسی خواهی زد …!

بانو! برای من اسمت گران تمام شده
داغ دلی‌ست هر نم «باران» که میزند…

‎وقتی تونیستی چه بهاری؟! چه سبزه ای؟!
‎این عید هم مبارک آنها که با تو اند !

دیرگاهیست که افتاده ام از خویش به دور
شاید این عید به دیدارِ خودم هم بروم…!

چشمهایش حرارت محض است
ربنا آتنا عذاب النار!

قدرِ یک صبحانه با من کنجِ این آتش بشین
مردِ تنها می تواند خوب چایی دم کند…

مثل یک شعر مرا تنگ در آغوش بگیر!
که هوای غزلم سخت شبیه تن توست…