تک بیتی

بانو! برای من، اِسْمَت گران تمام شده
داغِ دلی‌ست هر نمِ «باران» که میزند…

تهران در به در شده تهران لعنتی
حتی زمان بارش باران جهنم است!

گفتی مگر به خواب ببینی رخ مرا
دیوانه از خیال تو خوابم نمی برد!

“شراب لعل و جای امن و یار مهربان ساقی”
همه با هم صد و هشتاد ضربه میشود حکمش!

چه بارانی شده تهران؛ خدا را خوش نمی آید
هوا هم دو به دو باشد ولی من تک، شما تنها !

آنقَدَر با گيسوانت كافر آوردى پديد…
تا كه داعش پرچمش را رنگ موهايت كند!

مژده دادند که بر ما گذری خواهی کرد
نیت خیر مگردان که مبارک فالیست…

ای حضرت دلها اگراین جمعه بیایی
صدها گره از سیزده ما بگشایی….

سبزه در دست تو و چشم من اما نگران
که گره را به هوای چه کسی خواهی زد …!

همه‌ ى قافیه ها تابع زلفش بودند
چادرش را که به سر کرد، غزل ریخت به هم!