تک بیتی

بانو! برای من اسمت گران تمام شده
داغ دلی‌ست هر نم «باران» که میزند…

داشتم خوش حالتی امشب میان کفر و دین
دیده مشغول بُت و دل گرم استغفار بود…!

تمام شهر به تعبیر خواب سرگرمند
کسى معبّر بیدارى من اما نیست…

ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺑِﺮَﻭﯼ، ﻣِﯽ ﺑﺨﺮﯼ، ﺑﺮﮔﺮﺩﯼ…
ﺗﺮﺳﻢ ﺍین است ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ ﺟﺎﯾﯽ!

رفیق! بعد هرس شاخه خشک شد نه درخت
به آنکه رفت بگو من ضرر نخواهم کرد …!

قبر تو را مهجور مى دارند و مى گويند
او شير صفين است، قبرش هم خطر دارد

اى ما و صد چو ما، ز پى تو خراب و مست
مـا بى تو خسته ايم، تو بى ما چگونه اى!؟

مثل خنثى گر بمبى که دو سیمش سرخ است
مانده ام قید لبت را بزنم یا دل را…!

جای دارو دکترم تنها سفر تجویز کرد
گفت گاهی دل بریدن رو به راهت میکند

شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید
شب را چه گنه! حدیث ما بود دراز…