تک بیتی

خموش باش گرت پند میدهد “عاقل”
جواب مردم “دیوانه” را نباید داد…!

لب هاى سرخ و طرّه ى افشان كه جاى خود
دنيا غزل نداشت اگر دخترى نبود…

بعد یک روز دوری از رویت
دل من تنگ می شود ده تا!

به خیال خودمان عشق، به قول تو شعار
آی! بر منکر چشمان تو لعنت، بشمار…!

عاشقان را بگذارید بنالند همه
مصلحت نیست که این زمزمه خاموش شود

ما و مجنون درس عشق از يك اديب آموختيم
او به ظاهر گشت عاشق، ما به معنى سوختيم

انگشت به لب مانده ام از قاعده ی عشق
ما یار ندیده تب معشوق کشیدیم …!

تهران بزرگ و بى در و پيكر براى من
سرتاسرش بدون تو بندى ست از اوين!

بوسه هایی که بدهکاری همینجا پس بده
در قیامت سخت میگیرند حق الناس را…!

سلامم میدهی اما در آغوشم نمیگیری
برای مستحبی، واجبی را ترک میگویی!