دو بیتی

قرار بود که تقدیر این چنین باشد
حرم برای حسین و کرم برای حسن

دو آرزو به دل مادر جوانش ماند
کفن برای حسین و حرم برای حسن

ما ز محبان على(ع) و عمر
هيچ نگوييم ز خير و ز شر

حشر محبان على با على
حشر محبان عمر با عمر!

هم مرزِ ميان مهر و كين روشن شد
هم وضع جهان كفر و دين روشن شد

گفتند: زمين تهى ست بعد از باران
گل آمد و تكليف زمين روشن شد

پر و بالش در عشق بسته شده
از ریا و دروغ خسته شده…

تا به حدّ جنون خطرناک است!
دختری که دلش شکسته شده…

دل را ز شرار عشق سوزاند علی
یک عمر غریب شهر خود ماند علی

وقتی که شکافت فرق او در محراب
گفتند مگر نماز میخواند علی؟!

از تو مرا امید شفا نیست،
شاید امامزاده ی بعدی…

من زنده ام که دوست بدارم،
لطفا حرامزاده ی بعدی…!

جهنم خُلق تنگ و خوی زشت است
بخند ای غنچه تا اردیبهشت است

شراب و شعر و عشق و ساز و آواز
به هر جا جمع شد، آنجا بهشت است!

رد شو که شهر گل بدهد زیر رد پات
ارديبهشت هدیه بده ضمن هر عبور

آواره‌ ی نجابت چشمان شرقی‌ات
توریست‌ های نقشه به دستِ بلوند و بور!