دو بیتی

ما ز محبان على(ع) و عمر
هيچ نگوييم ز خير و ز شر

حشر محبان على با على
حشر محبان عمر با عمر!

پر و بالش در عشق بسته شده
از ریا و دروغ خسته شده…

تا به حدّ جنون خطرناک است!
دختری که دلش شکسته شده…

سی ساله شدم، هنوز کودک هستم
همبازی باد و بادبادک هستم…!

عاشق بشوم؟ نه! بچه ها منتظرند
من مادرِ چند کفشدوزک هستم…!

بنال ای دل که در نای زمان، فریاد را کشتند
بهین آموزگار مکتب ارشاد را کشتند

اساتید جهان باید به سوگ علم بنشینند
که در دانشگه هستی، بزرگ استاد را کشتند

از من که مرا فاجعه می انگارید
چون رام شما نمیشوم بیزارید؟!

من مظهر آزادگی ام، من گرگم
از گرگ چرا برّه توقع دارید؟!

عشق، دعوای میان خرد و احساس است
سرنوشت همه عشاق جهان حساس است

لااقل عاشق معشوقه ی مردم نشوید
که به فتوای همه مظهر حق الناس است!

وقتی لباس خواب مى پوشی
هر ساعتی كه باشه شب میشه!

دستم! لباست! هردوشون بازن
این شعر داره بى ادب میشه…!

باغ میدم قفس میگیرم ازت!
عشق میدم هوس میگیرم ازت!

هرچی بردی بمونه مال خودت
ولی شعرامو پس میگیرم ازت!